به نام خدا

این داستانی را که دارم تعریف می کنم شما بذارید به حساب اینکه از زبون یه آدم فضایی روایت شده.این آدم اصلا وجود خارجی نداره و تا زمانی هم که دنیا تا این اندازه در صلح و محبت و آرامش و امنیت و عشق و دوستی به سر می بره هرگز وجود پیدا نمی کنه،آدم فضایی بهم گفته که این قصه را نه برای جلب توجه نه برای جلب ترحم و نه با هیچ قصد خاص دیگه ای تعریف می کنه فقط چون دلش گرفته می خواد حرف بزنه.توی دنیایی که همه عین رادیو فقط حرف می زنن و گوش نمی کنن چه ایرادی داره یکیشون هم آدم فضایی باشه؟

***

این روزهای کشدار تابستون داره دیوونه ام می کنه

همیشه از تابستون متنفر بودم...همیشه...از این روزای طولانی.گاهی اوقات تا 2 هفته صدای زنگ تلفن توی خونه مون بلند نمی شه...

دلم لک زده برای زنگ آیفون...برای مهمونای سر زده...(گرچه ما به علت ازدیاد اعضای خانواده و فامیل !!!!!!!!!!و محبت فراوان همون تعداد باقی مانده تابستون و زمستون واسمون فرقی نمی کنه.کلا آیفون ما یک وسیله تزیینیه)

این روزا هر جا که می رم هر خانم قد کوتاه چادری و مسن،منو یاد مادربزرگم می اندازه...گاهی اوقات دوست دارم برم پشتشون و چادرشون را بکشم و بعد ببینم مادربرگم زیر چادره...

هر عمه ای یادآور عمه ی منه،هر عمویی،هر مادربزرگی،هر خاله ای...

این روزا دارم یاد می گیرم که اگه دلت می خواد وقتی یاهو مسنجر را باز می کنی چند تا آف دوستانه داشته باشی باید تعداد" اَد فرندهات"  60-50تایی باشه...چون با 6-5 تا فقط می تونی هفته ای دوبار یه پیغام" سند تو آل "داشته باشی

این روزا دارم می فهمم اگه می خوای وبلاگت روزانه بیش تر از 6 نفر بازدید کننده داشته باشه باید به وبلاگ هر کسی که می تونی سر بزنی و واسه همه هم پیغام بدی:ببخشید شما اگه با تبادل لینک موافقید بهم اطلاع بدین...

اینجا همه واسه هم بده بستونی کار می کنن

تازگی ها داره دو زاریم می افته اگه می خوای بحثی که توی یه کلوب مطرح کردی جوابی از طرف دیگران داشته باشه باید لیست دوستانت را به صد تا افزایش بدی تا اونا برای اینکه تو هم بعدا سراغشون بری، بیان و یه حرفی بزنن...

تازگی ها داره حالیم می شه همه اونایی که تا حالا هم فکر می کردی دوستت بودن بهت نمی تونن کمکی بکنن...آخه اونا آدمای خیلی مهم تری را سراغ دارن تا بهشون سر بزنن.مگه اینکه دنبال یه دوستی بگردی که هم جنست نباشه.شاید اون موقع اوضاعت فرق بکنه...

این روزها زمونه داره منو به این باور می رسونه که تنــــــــــــــــــــــهــــــــــــــــــــــــام گرچه همین باور تنهایی تنها چیزی بوده که تموم این مدت سرپام نگه داشته...زبونمو کوتاه نکرده و جلوی حرف زدنام رو هم نگرفته اما باعث شده دووم بیارم.

اما حالا دارم به عمقی از تنهایی می رسم که ترسناکه.نه برای خودم.من برای دیگران می ترسم.چون تاثیر این تنهایی اون قدر وحشتناک هست که بقیه رو بسوزونه...من که توی این تنهایی دارم حل می شم هیچی اما بقیه هم با من سقوط می کنن

این روزا و خیلی از روزهای قبل،هیچ جا پذیرفته شده نبودم.

بعضی جاها واسه اعتقاداتم،

بعضی جاها که اعتقاداتم هم پذیرفته شده بود،خودم پذیرفته نشدم...

یه جاهایی به خاطر سنّم،

یه جاهایی به خاطر تلخ بودن سکوتم،

بعضی وقتا به خاطر نگاه خالی از احساسم

یه موقع هایی به خاطر تفاوت با همسن هام.

نه بین هم سن ها،چون من اکثر اوقات عین اونا نیستم...

نه بین بزرگتر ها،چون اونا همیشه به فکر هم رده و هم سن های خودشونن و کوچیکترها را حساب نمی کنن

نه بین کوچیکترا،چون تحملشون را ندارم...

نه بین دوستام،چون اونا همیشه دوستان مهم تر دیگه ای دارن

نه بین خانواده و فامیل،چون همیشه ساز ناکوک می زنم...

نه پیش خدا،حتــــــــــــــــــــــــــــــــــــی پیش خدا هم نه!

***

آدم فضایی حسابی آب روغن قاطی کرده...

اما این بار هم هر دو به معجزه زمان اعتقاد داریم...زمان همه چیز را از یاد می بره... شاید هیچ مشکلی را حل نکنه اما فراموشی می یاره...

گاهی اوقات فراموشی بهترین جواب برای سوالای بی شمار آدم فضاییه.

_______

خدایا،کاش آدمی بفرستی که فرشته باشد،

هدیه برایم یک بسته دل بیاورد که این دل تنگ را رها کنم...

کاش!